Oliwcia rozwijała się jak inne dzieci, śmiała się, gaworzyła. Była wesołym i ciekawym świata dzieckiem...Dopóki nie skończyła 1,5 roku - wszystko się cofnęło, przestała mówić, tylko wydawała dziwne dźwięki, patrzyła bez celu, machała rączkami.I tak dotrwałyśmy do 4 roku życia, gdy usłyszałyśmy diagnozę: autyzm dziecięcy. Oliwia jeździła i jeździ (jeśli jest to możliwe) na wszystkie refundowane zajęcia. W domu tak naprawdę nie ma zabawek jak inne dzieci, tylko same specjalistyczne zestawy gier i zadań, które pomagają jej rozwijać swoje umiejętności. Oliwia również strasznie boi się różnych dźwięków, takich jak odkurzacz, mikser, wiertarka itp. Nie stać nas na metodę Tomatisa, która pomogłaby Oliwii w dzisiejszym świecie. Myślałam również o wyjeździe do Stanów, tam są bardzo dobre kliniki, które pomagają dzieciom z autyzmem.