Warto jest pomagać

Diagnoza

Niedorozwój móżdżku, wiotkość mięśni i ataksja

Cel zbiórki

Witajcie!
Obecnie Lucjan ma 3,5 roku. Przez cały czas jest intensywnie rehabilitowany. Dzięki Waszej pomocy udało nam się zakupić pionizator. Byliśmy na turnusie rehabilitacyjnym, a kolejny niebawem przed nami. Jesteśmy w trakcie zakupu kamizelki SPIO, która poprawi stabilizację Lucjana sylwetki. Udało nam się skorzystać z 30 sesji w komorze hiperbarycznej. Możemy tez na bieżąco opłacać kosztowną suplementację.

Na tę chwilę Lucek raczkuje, ale nadal nie chodzi. Poprawiła się komunikatywność, choć nadal mówi tylko kilka słów. 
Przed nami kolejne badania, które być może pozwolą postawić właściwą diagnozę. 
A my każdego dnia walczymy dalej!

Dziękujemy Wam wszystkim za wsparcie i dobre słowo.

 

---

Nasz syn Lucjan urodził się 30.08.2017 r. z wynikiem 10/10 w skali Apgar. Od 9 miesiąca życia jego rozwój się zatrzymał. Nie siedział, nie raczkował, nie obracał się nawet na bok. Jako 14-miesięczne dziecko zaczął popadać w stany apatii, nie okazywał uczuć. Spędzał dzień z otwartą buzią patrząc w jeden punkt. W 17 miesiącu życia podczas już kolejnej wizyty neurolog wyrecytował: szybkie badania. Rzadka choroba genetyczna albo metaboliczna, z naciskiem na METABOLICZNA.  Do tego wiotkość mięśni, oraz ataksja, która powoduje problemy z koordynacją ruchową.

Wykonaliśmy rezonans magnetyczny, który wykazał niedorozwój lub zanik móżdżku. Lucjan jest pod stałą kontrolą Pani neurolog z Wrocławia, oraz Pani dietetyk z FoodMed Centrum w Zielonej Górze. O poprawę jego stanu zdrowia dbają również Osteopata z Poznania oraz lekarz medycyny naturalnej z Warszawy. W najbliższym czasie będzie potrzebna szersza diagnostyka kliniczna, która pozwoli na zastosowanie metod leczenia, które najbardziej wspomogą jego rozwój motoryczny.

Obecnie Lucjan nie chodzi. Raczkuje, ale często się wywraca ze względu na problemy z błędnikiem.Pomimo tego jego stan zdrowia poprawia się. Kosztowna rehabilitacja i suplementacja przynosi efekty. Znika apatia, intelektualnie dogania rówieśników. 
Nie wiemy jak się będzie zachowywał w przyszłości, ale zrobimy wszystko, aby ta przyszłość była lepsza. 

Za każdy 1% z serca dziękujemy- rodzice.