Agnieszka Sokolik
Drodzy, zwracam się do Was o pomoc, bo wierzę, że mam dzięki wam szansę, by żyć: dla siebie, dla innych. Mam na imię Agnieszka. Jestem mamą dwóch cudownych dziewczynek: Oliwii (14 lat) oraz Julii (2 latka). Oprócz tego wychowuję jeszcze jedną dziewczynkę Sarę (12 lat) - córkę mojego partnera.
10 stycznia świętowałam swoje 40. urodziny, a 30 stycznia dostałam niespodziewany „dar” od losu w postaci wieloogniskowego raka piersi. Oprócz tego mam przerzuty do węzłów chłonnych. Dlatego liczy się dla mnie tak drogocenny: CZAS.
Obecnie jestem w trakcie chemioterapii przedoperacyjnej. 25 marca podano mi trzeci kurs. To był koszmar, ale wiem, że nie mogę narzekać i nie mogę się teraz poddać.
Lekarz onkolog, który prowadzi moją sprawę, uważa, że powinnam zacząć przyjmować herceptynę. Herceptyna jest lekiem, który zrewolucjonizował leczenie chorych na raka piersi z nadekspresją receptorów HER2 (to mój przypadek).
Dzięki częściowemu zablokowaniu receptora HER2 lek ten umożliwia zredukowanie ryzyka nawrotu choroby o około 50 proc. i ryzyko zgonu o około 30 proc. – dla mnie to szansa na ŻYCIE.
Chemioterapia właśnie tym lekiem w moim przypadku daje nadzieję na skuteczność leczenia skojarzonego (chemioterapia standardowa, mastektomia, radioterapia i hormonoterapia) oraz zmniejsza ryzyko nawrotu choroby.
Niestety, moja wielka chęć walki to jedno, a możliwość przyjmowania życiodajnego leku - drugie, NFZ finansuje leczenie wczesnego stadium raka piersi lub zaawansowanego raka piersi z przerzutami odległymi. W takim przypadku jak mój (stadium IIIC raka czyli zajęta pierś i przerzuty do węzłów chłonnych), wytyczne NFZ są bezlitosne i nie przewidują refundacji leczenia herceptynę.
Czuję się skazana przez urzędników, ale nadal wierzę i ufam, że oprócz paragrafów, przepisów, urzędniczej bezduszności są jeszcze LUDZIE, którzy potrafią okazać człowieczeństwo, bezinteresowną pomoc młodej mamie, która tak bardzo kocha swe córeczki, że gotowa jest dla nich na każdą walkę.
W walce z rakiem wspiera mnie cała rodzina. Jednak koszt około 120.000 zł za zakup samego leku to dla nas abstrakcja.
Ta prośba jest moim krzykiem nadziei: wierzę w ludzi, w ich bezinteresowną dobroć. Wierzę w was, w swoich bliskich i… siebie. POMÓŻCIE PÓKI JESTEM.
czytaj więcej 10 stycznia świętowałam swoje 40. urodziny, a 30 stycznia dostałam niespodziewany „dar” od losu w postaci wieloogniskowego raka piersi. Oprócz tego mam przerzuty do węzłów chłonnych. Dlatego liczy się dla mnie tak drogocenny: CZAS.
Obecnie jestem w trakcie chemioterapii przedoperacyjnej. 25 marca podano mi trzeci kurs. To był koszmar, ale wiem, że nie mogę narzekać i nie mogę się teraz poddać.
Lekarz onkolog, który prowadzi moją sprawę, uważa, że powinnam zacząć przyjmować herceptynę. Herceptyna jest lekiem, który zrewolucjonizował leczenie chorych na raka piersi z nadekspresją receptorów HER2 (to mój przypadek).
Dzięki częściowemu zablokowaniu receptora HER2 lek ten umożliwia zredukowanie ryzyka nawrotu choroby o około 50 proc. i ryzyko zgonu o około 30 proc. – dla mnie to szansa na ŻYCIE.
Chemioterapia właśnie tym lekiem w moim przypadku daje nadzieję na skuteczność leczenia skojarzonego (chemioterapia standardowa, mastektomia, radioterapia i hormonoterapia) oraz zmniejsza ryzyko nawrotu choroby.
Niestety, moja wielka chęć walki to jedno, a możliwość przyjmowania życiodajnego leku - drugie, NFZ finansuje leczenie wczesnego stadium raka piersi lub zaawansowanego raka piersi z przerzutami odległymi. W takim przypadku jak mój (stadium IIIC raka czyli zajęta pierś i przerzuty do węzłów chłonnych), wytyczne NFZ są bezlitosne i nie przewidują refundacji leczenia herceptynę.
Czuję się skazana przez urzędników, ale nadal wierzę i ufam, że oprócz paragrafów, przepisów, urzędniczej bezduszności są jeszcze LUDZIE, którzy potrafią okazać człowieczeństwo, bezinteresowną pomoc młodej mamie, która tak bardzo kocha swe córeczki, że gotowa jest dla nich na każdą walkę.
W walce z rakiem wspiera mnie cała rodzina. Jednak koszt około 120.000 zł za zakup samego leku to dla nas abstrakcja.
Ta prośba jest moim krzykiem nadziei: wierzę w ludzi, w ich bezinteresowną dobroć. Wierzę w was, w swoich bliskich i… siebie. POMÓŻCIE PÓKI JESTEM.
Poznaj naszych podopiecznych
Skontaktuj się z nami
Masz pytania
Napisz do nas ! Skorzystaj z formularza kontaktowego.
Adres do korespondencji
ul. Bema 7/6
65-035 Zielona Góra
Zapraszamy do kontaktu
email wartojestpomagac@gmail.com
telefon +48 603 55 17 57 +48 536 055 056
Konto Stowarzyszenia
nr konta mBANK SA:
75 1140 1850 0000 2096 6400 1002